DPS.PL

W praktyce istnieją różne modele pracy instruktora terapii zająciowej. Każdy z tych modeli charakteryzują: zakres działań, zakres odpowiedzialnści, współzależność oraz zależność służbowa.

W pierwszym okresie pracy w domach pomocy skłaniałem się ku modelowi, nazwijmy go "instruktora w pracowni". Polega on na tym, że obowiązki są związane z prowadzeniem jakiejś pracowni, np. plastycznej, jest on luźno związany z opiekunami i pielęgniarkami, odpowiada za prowadzenie pracowni, podlega pod innego kierownika niż opiekunowie i pielęgniarki.
Zalety takiego modelu polegają na znacznych efektach pracy, dużej ilości i jakości wyrobów, zgromadzeniu specjalistycznego sprzętu, intensywnej pracy z przydzialonymi mieszkańcami.
Wady takiego modelu, to brak współudziału w działaniach opiekunów. Mała grupa mieszkańców objęta jego pracą.

Potem wiązałem duże nadzieje na model pracy, nazwijmy go "instruktor z mieszkańcem". Polega on na tym, że instruktor współpracuje z opiekunami, ma tego samego kierownika co oni, realizuje działania wspomagające ale również bierze udział w realizacji działań opiekuńczych.
Zalety: lepszy kontakt ze współpracownikami, większyn nacisk na samodzielność i samoobsługę mieszkańców. Wady: mniej pracy związanej z efektami (plastyka, teatr, muzyka), konieczność realizacji większego zakresu prac opiekuńczych, np. w czasie urlopów lub zwolnień chorobowych.
Czy wobec braku modelu idealnego, lepiej byłoby obejść się bez instruktorów, lub zatrudniać tylko 1 lub 2, odpowiedzialnych za imprezy itp. Zapraszam do dyskusji i dzielenia się na ten temat.

Maciej

tak sobie siedze i mysle nad "modelami" terapeuty. czy ten wspomniany instruktor nie wpółpracuje z personelem opiekuńczym, pielęgniarskim w ramach pracy zespołu OT, czy nie ma między nimi porozumienia w kwestii -ten mieszkaniec powinien korzystac z zajęć, pomóżcie mi go zaaktywizować-. pracowałam swego czasu jako terapeuta-opiekun, moje relacje z mieszkańcami były słabsze porównując je do tego co działo się w momencie pracy wyłącznie jako terapeuta. mieszkańcy nie lubili kiedy ta sama osoba rano przychodziła i robiła przy nich toaletę(czynnośc bardzo intymną), po czym proponowała im wpólne zajęcia. moim zdaniem im mniej kombinowania tym lepiej dla samych mieszkańców. jesli w domu pracuje więcej niz jeden terapeuta, to można ustalać tak pracę by na zmianę personel ter pracował w pokojach i salach terapii. prosze pamiętać, że nie każda osoba która rzekomo ma zająć sie w DPS imprezami zna się na prowadzeniu terapii. pozdrawiam

bełkoczecie nie znacie się na robocie

Pamiętać jednak należy o odniesieniu do Ustawy. Gdzie jest instruktor terapii, tam opiekunowie nie wykonują terapii. Tak więc złotym srodkiem jest wyposażenie terapii w niezbędne narzędzia i tam organizowac zajęcia do czasu wytworzenia się jako tako stałej grupy. Potem dopiero instruktor mógłby "wyjść" poza pomieszczenie wyszukując i wspomagając inne osoby. Oczywiście należy uwzględnić profil domu i specyfikę pracy presonelu opiekuńczego, gdyż w moim przekonaniu instruktor jest pracownikiem tegoż personelu, przez co ma kontakt z personelem kto, co , jak się zachowuje, jakie wykazuje symptomy. Za wszystko jednak należy podziękować naszym wszechwładnym MPiS, którzy słuchają siebie a nie zawodowego personelu. Odnoszęo do Standardów.

_________________
Bedzie lepiej

Instruktor terapii zajęciowej - dusza domu.Prowadzi zajęcia na terenie domu, organizuje wyjścianp.kino spacer, inicjuje rożne formy integracji mieszkańców ze środowiskiem lokalnym, organizuje i wspiera samorząd mieszkańców w organizowaniu imprez okolicznościowych, świąt, dba o "wystroj "domu....a mieszkańcy chętnie chodzą na zajęcia bo coś się dzieje. Taki terapeuta mogłby pracowac u nas ..... suche galęzie w wazonie, ktore co rano witają nas w wejściu są przygnebiające....a to jedyny pomysl naszego terapeuty na wiosenną dekoracje.

a ilu jest mieszkańców i ile terapeutów?
pewnie jeden na cały ośrodek?
nie jest to zgryźliwość każdy człowiek jest inny, czasem brakuje pomysłów ja jestem terapeuta zajęciowym od 4 lat
pracuje w dziennym ośrodku dla niepełnosprawnych intelektualnie
z umiarkowanym, znacznym i pograniczem głębokiego
nie jest to łatwa praca, ale nie dlatego że uczestnicy są wymagający
ale ich rodziny, wycieczki wyjścia imprezy ?
jak najbardziej ale w roli widza i z poczęstunkiem, co się tyczy wycieczek to
niechętnie biorą w nich udział, choć muszą ze względu na stopień niepełnosprawności dorosłego - dziecka, a ograniczonym personelem ośrodka 35 uczestników, 10 pracowników, w tym kierownik,